Πάλι τα ίδια...

         Σχεδόν δυο μήνες μετά την "γέννα" της νέας κυβέρνησης, ξαναδιαβάζω αυτό που έγραψα τότε, ένα κείμενο γεμάτο ελπίδα ότι ναι, ίσως, μπορεί, αυτή η κυβέρνηση να τα καταφέρει. Τώρα που ο Αντωνάκης είναι περίπου πενήντα μέρες πρωθυπουργός και οι περιπέτειες της υγείας του είναι παρελθόν, φαίνεται να πάσχει από αμνησία… Και μάλιστα κολλητική!

         Οι υποσχέσεις για «υποχρεωτική επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου» μοιάζουν σαν να μην έγιναν ποτέ… Για να μην μιλήσουμε για τότε, πριν δυο χρονάκια πάνω κάτω που ήταν κάθετα αντίθετος με το μνημόνιο,  αυτό μοιάζει τόσο μακρινό όσο η εποχή της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης! Τώρα ο πρωθυπουργός μας τα γυρνάει…
         Όπως σας είπα και στην αρχή, αυτή η αμνησία είναι κολλητική! Και ο πρώτος που «νόσησε» από αυτήν είναι ο κύριος Βενιζέλος, που το παίζει αντιμνημονιακός, κατά του Μεσοπρόθεσμου και των μειώσεων, δυσκολεύεται και αναγκάζεται να συμφωνήσει με τα νέα μέτρα…  Κύριε Βενιζέλο, εδώ Ελλάδα 2012: Και εσείς ψηφίσατε το μνημόνιο, και εσείς το μεσοπρόθεσμο, και εσείς κάνατε μειώσεις, κόψατε συντάξεις, μισθούς και παροχές! Υπουργός οικονομικών ήσασταν πριν λίγο καιρό, το ξεχάσατε;
         Σήμερα το ελληνικό κράτος συνεχίζει να εισπράττει φόρους χωρίς να παρέχει περίθαλψη, ασφάλεια, εκπαίδευση όπως αυτή που θα έπρεπε, όπως αυτή που αναλογεί σε αυτά που εισπράττει. Τότε γιατί φορολογεί; Δεν υποτίθεται ότι για αυτό φορολογεί; Για να μπορεί να παρέχει όσο πρέπει ένα σύγχρονο και σωστά οργανωμένο κράτος να παρέχει στους πολίτες του;
         Αν λοιπόν το κράτος δεν μπορεί να δώσει αυτά που πρέπει, ας σταματήσει να κάνει κρατήσεις. Ας δώσει ολόκληρο το μισθό και ο κάθε πολίτης να αναζητήσει λύσεις στον ιδιωτικό τομέα, όπως νομίζει. Όχι όμως να γίνονται κρατήσεις π.χ. για την περίθαλψη και ταυτόχρονα όταν πηγαίνουμε στον γιατρό να πρέπει να πληρώνουμε την επίσκεψη! Τότε προς τι οι κρατήσεις;
         Ακούτε κύριοι εκεί πάνω που το μόνο που αφήνει ανέγγιχτο η αμνησία σας είναι τα κύτταρα που αφορούν το γέμισμα της δικής σας τσέπης και το βόλεμα του δικού σας παιδιού; 
         Δεν είστε για αυτό εκεί πάνω. Είστε εκεί γιατί δυστυχώς για άλλη μια φορά αργήσαμε να ξυπνήσουμε, γιατί μια μερίδα του πληθυσμού, αρνούμενη να διδαχτεί από τα λάθη της, σας πίστεψε και σας ξανάστειλε εκεί πάνω. Και αυτή η ίδια μερίδα σήμερα γκρινιάζει και θα συνεχίσει να γκρινιάζει το πρωί στο λεωφορείο ότι τους κόψατε τις συντάξεις, ότι τους στερείτε χρήματα που δικαιούνται από τη δουλειά τους, χρήματα που έβαζαν στην άκρη για τώρα. Γιατί αυτό κάνετε.
         Αλλά γιατί σας ψήφισαν τελικά; Γιατί φοβήθηκαν . Τώρα πάντως που σας ψήφισαν, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, χωρίς φόβο, σωστά;
         Ε, τουλάχιστον, αφού είστε εκεί, κάντε κάτι καλό για τον κόσμο. Και δείτε το και αλλιώς αν θέλετε. Αφού μόνο οι εντυπώσεις και η υστεροφημία σας σάς ενδιαφέρει, κάντε το από εγωισμό, για εσάς. Έτσι, για να μας αποδείξετε ότι τσάμπα σας κατηγορούμε. Για να γίνετε αγαπητοί, δημοφιλείς, για να κερδίσετε ψήφους. Στο σημείο που έχουμε φτάσει τώρα θα το χαρούμε. Και θα προσπαθήσουμε να αγνοήσουμε τα κίνητρα σας. Πάντως κάντε το. Τώρα.

Τσιακίρη Ειρήνη

8/8/2012