Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Ήταν μια φορά η κυβέρνηση-ε, ο Πινόκιο…

«Να μείνουν ανοιχτά τα σχολεία», «Όλες οι τάξεις έχουν δάσκαλο», «Να μην υποστούν τα παιδιά τις συνέπειες της κρίσης», «Η παιδεία είναι δικαίωμα».
Κύριε Υπουργέ, ακούτε τι λέτε; Και κυρίως καταλαβαίνετε σε ποιον τα λέτε; Πώς θα μείνουν ανοιχτά τα σχολεία, χωρίς εκπαιδευτικούς; Τι είναι το σχολείο, ντουλάπι και το αφήνουμε ανοιχτό, να αερίζεται;  
Ποιες τάξεις έχουν δάσκαλο, που τα σχολεία έχουν τόσα κενά που αν πέσετε μέσα δεν θα βγείτε ποτέ;
Τι θα πει να μην υποστούν τα παιδιά τις συνέπειες της κρίσης; Έχετε ιδέα τι συμβαίνει στα σπίτια αυτών των παιδιών; Έχετε ιδέα αν οι γονείς τους δουλεύουν, αν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τα απαραίτητα, να πληρώσουν το δάνειο για το σπίτι, το φαγητό από το σούπερ μάρκετ, τα ρούχα, τα παπούτσια, το ρεύμα, το νερό; Πώς μπορεί η κρίση να μην επηρεάσει τα παιδιά, όταν επηρεάζει τους γονείς τους, το σπίτι τους;
Και επίσης, ασφαλώς και η παιδεία είναι δικαίωμα όλων. Όλων των παιδιών. Όχι όλων των πολιτικών που την κάνετε γήπεδο για να παίζετε με τα νεύρα μας πάνω της!
Κι εσείς κάθε μέρα την αφαιρείτε, διώχνοντας δασκάλους, κλείνοντας ειδικότητες, στρέφοντας τους μαθητές σε ιδιωτικά σχολεία, τα οποία δεν μπορούν να πληρώσουν. Δεν αφαιρείτε έτσι το δικαίωμα στην παιδεία;
Και η εργασία είναι δικαίωμα όλων ξέρετε. Και αφήνετε τόσους ανθρώπους άνεργους κάθε χρόνο γιατί είμαστε, λέει, υπεράριθμοι.
Είμαστε υπεράριθμοι αλλά συμπτύσσετε τάξεις για να βρείτε δασκάλους.
Και είμαστε ανεύθυνοι γιατί δεν μας νοιάζει το καλό των μαθητών μας. Σας νοιάζει εσάς δηλαδή!
Και θέλουμε να επιστρέψουμε και στον Μεσαίωνα, επειδή αντιδράμε στην αδικία. Εσείς μας επιστρέφετε στον Μεσαίωνα και στην αρχαία Ελλάδα, όπου η παιδεία ήταν ιδιωτική, μόνο για τους πλούσιους.

Εσείς κύριε Αρβανιτόπουλε και όλη η υπόλοιπη παρέα είστε ψεύτες. Και μια και «ανήκετε» στο χώρο της παιδείας, πρέπει να σας κάνουμε παραμύθι, σαν τον Πινόκιο, που μεγάλωνε η μύτη του. Μόνο που εσάς δεν μεγαλώνει η μύτη σας όταν λέτε ψέματα. Μεγαλώνει το θράσος σας ακόμα περισσότερο και δυστυχώς, αν δεν αλλάξουμε μυαλά, ο αριθμός των ψηφοφόρων σας.
Αυτών, που θα πιστέψουνε ότι, όντως τα σχολεία λειτουργούν μια χαρά, όντως οι εκπαιδευτικοί είναι στη θέση τους, όντως δεν υπάρχει θέμα απομάκρυνσης τους και ότι ναι, όντως, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές είναι ιδιότροποι, αχάριστοι, αναίσθητοι, ανεύθυνοι, σκέφτονται μόνο την τσέπη τους, την πάρτη τους και καθόλου τους μαθητές τους!
Και τότε θα έχετε πετύχει άψογα το επιθυμητό αποτέλεσμα… Βλέπετε, πήγαμε κι εμείς σχολείο, κάπου, κάπως, κάποτε.. Και για κακή σας τύχη, το παρακολουθήσαμε αυτό το μάθημα… Λέγεται «διαίρει και βασίλευε»

Τσιακίρη Ειρήνη
11/09/2013

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες...

Τα γεγονότα τρέχουν, πλήθος ειδήσεων μας κατακλύζουν καθημερινά, κι ενώ θες να πεις τόσα, μα τόσα πολλά, ξαφνικά δεν έχεις λόγια να σχολιάσεις. Οι σκέψεις μπερδεύονται, με σχόλια, με γνώμες, με αντιδράσεις και οι λέξεις φεύγουν από το χαρτί, πετάνε, κρύβονται.  Και ξαφνικά, μπαίνουν όλα στη σειρά με μια τυχαία φράση.
    3 του Σεπτέμβρη εχθές και την θυμόμαστε οι περισσότεροι για δυο λόγους. 1843. Οι Έλληνες ξεσηκώνονται και ζητάνε από τον βασιλιά Όθωνα το αυτονόητο: Σύνταγμα. Ελπιδοφόρο γεγονός. 1974. Ιδρύεται ένα σοσιαλιστικό κόμμα, πολλοί ελπίζουν ότι τώρα τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Σήμερα; Το Σύνταγμα τεντώνεται και παραμορφώνεται όπως βολεύει ορισμένους και το κόμμα έχει σαφώς μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση στην οποία φτάσαμε σήμερα.
    Σήμερα, που δίπλα μας διεξάγεται ένας πόλεμος, που άνθρωποι χάνουν την αξιοπρέπεια τους, το δικαίωμα τους στη ζωή, την ίδια τους τη ζωή. Σήμερα που η φράση που λέγαμε κάνοντας χιούμορ σε κάποιον που λέει βλακείες «ληγμένα τρως;» παύει πια να είναι χιουμοριστική και γίνεται αντικατοπτρισμός της θλιβερής πραγματικότητας. 
    Μα υπάρχουν ακόμα λόγοι να ελπίζουμε ακόμα. Γιατί η 3η Σεπτεμβρίου για μας είναι κι άλλα πράγματα. Να, για έναν φίλο είναι μια ευτυχισμένη επέτειος γάμου, μια μέρα που θυμάται με αγάπη! (σ.σ. Να ζήσετε πάντα αγαπημένοι και ευτυχισμένοι!). Έτσι συνειδητοποιούμε ότι γύρω μας, εκτός από θλιβερά γεγονότα, υπάρχουν και χαρούμενα! Και υπάρχουν άνθρωποι, φίλοι, αυτοί που έχουμε συναντήσει, αλλά και αυτοί που δεν έχουμε συναντήσει, αυτοί που έγιναν μέρος της ζωής μας ξαφνικά και είναι εκεί, παρέα, για να γελάμε στις αστείες στιγμές, να χαρούμε στις ευχάριστες, να συμπαρασταθούμε στις δύσκολες. Γιατί μια καλή κουβέντα μπορεί να μην κάνει μεγάλα πράγματα στην πράξη, κάνει όμως στην ψυχολογία. Και όλοι μαζί, με αυτούς και με όλους τους άλλους φίλους, ευελπιστούμε ότι δεν μπορεί, κάποια στιγμή, θα πάνε καλύτερα τα πράγματα και συμφωνούμε ότι πρέπει κι εμείς να παλέψουμε γι’ αυτό! 


Υ.Γ 1. Εξαιρετικά αφιερωμένο.... 
Υ.Γ 2. Δεν ξέρω ποιον και γιατί αγχώνει η ευχή "Καλό Χειμώνα", όμως εγώ, σαν γνήσιο παιδί του χειμώνα, τον αγαπώ, γι' αυτό σας εύχομαι
Καλό Χειμώνα να έχουμε, 
και σίγουρα καλύτερο απ' ότι φοβόμαστε ότι θα είναι!