Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Χαρούμενη Χρυσή (Πρωτο)Χρονιά!!!

     Διαβάζω όσα έγραφα πέρσι τέτοια εποχή, εδώ, σε αυτό το blog… Γράμμα στον Άγιο Βασίλη, ανασκόπηση της χρονιάς, ευχές για μια νέα, καλύτερη, για ένα 2013 που θα καταρρίψει τον μύθο του «γρουσούζικου» 2013… Δεν ξέρω αν μπορώ να πω ότι το δίσεκτο ’12 ήταν καλύτερο ή χειρότερο από το γρουσούζικο ’13, κυρίως γιατί δεν πιστεύω σε προλήψεις… Αλλά και να πίστευα, πάλι δεν θα ήξερα… Ξέρω μόνο πως αυτό το Κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε χρόνο ακούγεται ολοένα και πιο τρομακτικό.
     Δεν ξέρω αν μπορώ να κάνω και φέτος ανασκόπηση, όσο κι αν είναι της μόδας τέτοιες μέρες… Σχεδόν φοβάμαι να θυμηθώ τι συνέβη τη χρονιά που πέρασε. Για κλείσιμο και μεταφορά ΤΕΙ ακούσαμε, για επιστρατεύσεις απεργών ακούσαμε, τον Άδωνη Υπουργό Υγείας είδαμε, την ΕΡΤ αποχαιρετήσαμε, πλειστηριασμοί σπιτιών ψηφίσθηκαν. Οι άνεργοι αυξάνονται, οι άστεγοι αυξάνονται, οι αυτοκτονίες αυξάνονται, παιδιά και όχι μόνο λιποθυμούν από την πείνα… συγγνώμη, λαϊκίζω.
     Λαϊκίζω και ξεχνώ τα αληθινά δράματα της ζωής… Τον Μητσοτάκη τον νεότερο που δεν του κολλάει ύπνος, τον Τζαμτζή που κάνει το...-καταλάβατε τώρα- παξιμάδι γιατί δεν του φτάνει ο μισθός, τον Ταμήλο που τι να πάει να κάνει στη Βουλή, βαριέται ο άνθρωπος και τον Λιάπη που ένα ταξίδι σχεδίασε ο φτωχός με ότι του περισσεύει από την μικρή του σύνταξη, για να ηρεμήσει από το δράμα που πέρασε και δεν τον αφήσαμε σε ησυχία.
     Θέλω τώρα να σας μαλώσω λίγο. Δεν ακούτε τον Άδωνη.  Σβήστε τα τζάκια, σας λέει, τίποτα εσείς. Σας έπιασε καημός να το παίξετε αριστοκράτες, να κάνετε ρεβεγιόν και να σερβίρετε χαβιάρι και σαμπάνια, δίπλα στο έλατο, μπροστά στο αναμμένο τζάκι… Δεν σκέφτεστε, βρε άχρηστοι  τον Άγιο Βασίλη;;;
     Δηλαδή πείτε ότι ο Άγιος έχει τρομερή όραση- τον παίρνουν και στην Αεροπορία άμα λάχει- η μύτη του Ρούντολφ διαπερνά την αιθαλομίχλη –αλήθεια ρε παιδιά, εξηγήστε με λίγο, γιατί δεν την λέμε απλώς κάπνα;- και φτάνει στο σπίτι μας. Κ εσείς ανάβετε το τζάκι!! Πώς θα μπει; Ε; Πώς;
Σβήστε λοιπόν τα τζάκια και μην ανησυχείτε, για να ζεσταθούμε, θα πάμε στον Άδωνη για καφέ, εκείνος καίει καλοριφέρ.
     Για να είμαι ειλικρινής, αυτό με απασχολούσε και όταν ήμουν μικρή, μέχρι να με πουν ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης, τουλάχιστον όπως τον φανταζόμαστε παιδιά… 
     Αλλά, επειδή όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί, εγώ φέτος θα επιμείνω και θα ζητήσω δώρα από τον Άγιο, και ας μοιάζουν ορισμένα και μ ε τα περσινά, ίσως γιατί δεν έφτασαν ακόμα…

Θέλω αξιοπρέπεια για όλο τον κόσμο! Δουλειά, καλές συνθήκες εργασίας, στέγαση, θέρμανση, τροφή, νερό, εκπαίδευση για όλο τον κόσμο!!!

Θέλω συνείδηση σε εκείνους που μας κυβερνούν και αποφασίζουν για μας αλλά πολύ περισσότερο και κυρίως, θέλω να στείλεις τη συνείδηση μαζί με μυαλό σε όλους εμάς που τους στέλνουμε εκεί πάνω!!!

Θέλω να στείλεις ένα ζευγάρι πινακίδες (γνήσιες), ασφάλεια αυτοκινήτου και δίπλωμα στον Μιχαλάκη, όνειρα γλυκά και ύπνο ελαφρύ στον Κυριακούλη, πρόγραμμα δωρεάν υπεραστικών κλήσεων στον Αντωνάκη, για να μην χρεώνεται όταν μιλά με τον Θεούλη και στα άλλα τα παιδάκια της Βουλής, ότι χρειάζονται…

Και τελευταίο αλλά όχι ελάσσονος σημασίας (last but not least, που λένε και οι φίλοι μου οι Άγγλοι, εκεί στο Downton Abbey), στείλε στην οικογένεια μου, στους φίλους και στις φίλες, στους κοντινούς και μακρινούς, σε αυτούς που συνάντησα κ σε αυτούς που δεν έχω συναντήσει ακόμα, όλες μου τις ευχαριστίες που με αντέχουν, Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία και κάθε καλό!!

Και σε μένα, Άγιε μου Βασίλη, στείλε… ξέρεις εσύ τι θέλω!!

Εύχομαι και φέτος, το 2014 να πάρει μακριά όσες στενοχώριες σας έφερε το 2013 και να φέρει διπλάσιες και τετραπλάσιες και πολλαπλάσιες χαρές! Εύχομαι να σας φέρει Έκτακτες Χαρές και όχι Έκτακτους Φόρους, Τέλος στα Βάσανα και τις Στενοχώριες και όχι Τέλη Κυκλοφορίας, Χαρές και όχι Χαράτσια! Εύχομαι Καρδιές Γεμάτες, Στομάχια Γεμάτα, Σπίτια Γεμάτα, Αυτοκίνητα Γεμάτα (Βενζίνη), Πορτοφόλια Γεμάτα (Λεφτά)!!! Μα πάνω απ΄όλα εύχομαι να έχετε Όλοι και Όλες την Υγεία σας!!
Σας ευχαριστώ για Όλα!!

Ευτυχισμένο το Σωτήριο(;)-ας πούμε το Νέο, να ‘μαστε σίγουροι- Έτος 2014!!!

Τσιακίρη Ειρήνη,
30/12/2013

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Χριστούγεννα ήρθαν πάλι (;)

              Έφτασαν Χριστούγεννα για να καταφέρω να γράψω εδώ!
           Το έχω ξαναπεί, καμιά φορά γεγονότα τρέχουν εσύ νιώθεις ότι έχεις τόσα να πεις μα μπροστά στο άδειο χαρτί συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά δεν τα χωράει ο νους σου, προσπαθείς να τα επεξεργαστείς μα το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχουν άνθρωποι με μισθό άνω των 5000€ που λένε ότι δεν τους φτάνουν, όταν υπάρχουν εκείνοι που αναγκάζονται να επιβιώσουν με 500€. Δεν μπορεί να αντιληφθεί πως γίνεται άνθρωποι που έχουν κατακλέψει τα δημόσια ταμεία να μην πειράζει κανείς ούτε μια τρίχα της κεφαλής τους και άλλοι να χάνουν τα σπίτια τους, να μένουν χωρίς ηλεκτρικό μέσα στον χειμώνα γιατί δεν έχουν μισθό, γιατί δεν έχουν δουλειά και όχι γιατί δεν θέλουν να πληρώσουν. Και κυρίως δεν μπορεί αν αντιληφθεί πως είναι δυνατόν το 2013, όταν ο άνθρωπος έχει κάνει το Γη-Σελήνη, Καμάρα-Αριστοτέλους μπορούν 13χρονα παιδάκια  να χάνουν τη ζωή τους από … μαγκάλι! Από ΜΑΓΚΑΛΙ!  Καθημερινά άνθρωποι αυτοκτονούν και οι αυτοκτονίες αυτές έφτασαν να είναι άλλη μια είδηση του δελτίου, άλλο ένα νούμερο. Ένα νούμερο που ίσως, στην ιστορία που θα γράφουν τα σχολικά βιβλία του μέλλοντος, θα κατατάσσεται στις «παράπλευρες απώλειες» της ανάπτυξης που έρχεται… και έρχεται… και έρχεται … μα ποτέ δεν φτάνει.
          Τα Χριστούγεννα είναι  εδώ, κι ας μην το πολυκαταλαβαίνουμε…  Αργήσαμε να το πούμε φέτος, ακόμα περισσότερο και από πέρυσι. Τα στολισμένα σπίτια είναι ακόμα λιγότερα… Θυμάμαι, δεν έχει πολλά χρόνια, στις πολυκατοικίες ελάχιστα μπαλκόνια δεν είχαν έστω και μια σειρά φωτάκια, έστω ένα αστέρι. Τώρα πια μετράμε τα στολισμένα…           Ποιος θέλει να σιγοτραγουδήσει “
Im dreaming of a White Christmas” ;  Ποιος μπορεί να ονειρεύεται χιόνια και μελομακάρονα δίπλα στο αναμμένο τζάκι όταν τόσοι συνάνθρωποί μας δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν θέρμανση, δεν έχουν φαγητό, δεν έχουν εργασία, δεν έχουν περίθαλψη;
          Χάνουμε την διάθεση μας, κοντεύουμε  χάνουμε την αισιοδοξία μας και ακόμα χειρότερα την ελπίδα μας. Ποιον θα βοηθήσει αυτό; Εμάς σίγουρα όχι. Την κοινωνία μας ακόμα λιγότερο.
          Ας θυμηθούμε φέτος ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο δέντρα, λαμπάκια, ρεβεγιόν, γλυκά και δώρα, είναι κ ανθρωπιά, προσφορά, αγάπη, αλληλεγγύη. Ας μη χάσουμε την ανθρωπιά μας, ας μην αφήσουμε την ελπίδα μας να φύγει, ας προσπαθήσουμε να μείνουμε αισιόδοξοι, πείσμα στο πείσμα τους!  Ας βοηθήσουμε έναν συνάνθρωπο μας που αυτή τη στιγμή έχει μεγαλύτερη ανάγκη από εμάς. Δεν είναι κάποιος άγνωστος, δεν είναι κάποιος μακρινός, είναι αυτός που μέχρι εχθές ήταν ο φίλος μας, ο γείτονας μας, ο αδερφός μας, ο εργαζόμενος, ο οικογενειάρχης που από τη μια μέρα στην άλλη η ζωή του ήρθε τούμπα-ή Χαριλάου, που θα έλεγε και ο μπαμπάς μου ο Αρειανός. Ας μην ξεχάσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη μόνο σήμερα αλλά κάθε μέρα. Και όσο κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, ας μην επαναπαυόμαστε και ας καταλάβουμε ότι η καλύτερη βοήθεια για όλους μας είναι να ξεσηκωθούμε μπας και γλιτώσουμε, να αγωνιστούμε για να έρθουν καλύτερες μέρες…


Καλά Χριστούγεννα  σε όλο τον κόσμο, σε εσάς και την οικογένεια σας, με Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία και Χαρά!!!
Υπόσχομαι να πρωτοτυπήσω στις ευχές την Πρωτοχρονιά! 



Τσιακίρη Ειρήνη.
24/12/2013