Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

Μια βραδιά στο «Μεγάλο μας Τσίρκο»

   Εχθές το βράδυ παρακολούθησα την παράσταση του ΚΘΒΕ, «Το μεγάλο μας τσίρκο» που έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ανέβηκε στη σκηνή για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1973 από τον θίασο της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου. Οι παραστάσεις του τότε  δεν ήταν απλές παραστάσεις, ήταν πολιτικές συγκεντρώσεις μέσα στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας. Φυσικά το χουντικό καθεστώς δεν έμεινε άπραγο. Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου συνέλαβε την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο και επέβαλλε στον Ιάκωβο Καμπανέλλη δίμηνο κατ’ οίκον περιορισμό.
    Η χθεσινή παράσταση ήταν εξαιρετική. Οι ηθοποιοί, οι χορευτές, οι μουσικοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Ο Σταύρος Ξαρχάκος πάνω στη σκηνή διηύθυνε μαγικά την ορχήστρα. Ο Τάσος Νούσιας άλλαζε ταχύτατα εμφάνιση και ως πρώην τρόφιμος ψυχιατρείου-«γιατί, όπως όλοι σε αυτή τη χώρα, ήθελε να γίνει πρωθυπουργός, όχι βουλευτάκος ή υπουργάκος, πρωθυπουργός, γιατί τρώει τα περισσότερα!»-έλεγε αλήθειες που δύσκολα τολμάμε να πούμε. Η Μαρίνα Ασλάνογλου εμφανίζεται ως ανώριμο Ρωμιάκι στην αρχή, ωριμάζει ως το τέλος της παράστασης, δίνοντας το «σωστό παράδειγμα», ο Γιώργος Αρμένης επιβλητικός σε κάθε εμφάνιση του και όλοι οι ηθοποιοί πίστευαν αληθινά αυτό που κάνουν και το κάνουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Τέλος, ο Ζαχαρίας Καρούνης τραγούδησε όλα τα τραγούδια με την στεντόρεια φωνή του θυμίζοντας μας ίσως τον αείμνηστο Νίκο Ξυλούρη που τα τραγούδησε τότε, στα 1973.
    Μετά από 39 χρόνια από εκείνη την πρώτη παράσταση το έργο εξακολουθεί να είναι τόσο επίκαιρο όσο αν γραφόταν χθες. Μας δίνει λαβές να σκεφτούμε και να καταλάβουμε ότι η ιστορία μας επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και ξανά. Ο Ανδρόνικος του Βυζαντίου αφάνισε τους συγγενείς του για να γίνει αυτοκράτορας, οι πολεμιστές του ’21 κλείστηκαν στη φυλακή και καταδικάστηκαν αφού ήταν πια βάρος στο νεοσύστατο κράτος, οι Μεγάλες Δυνάμεις όριζαν το μέλλον αυτής της χώρας διορίζοντας βασιλιάδες και παίρνοντας αποφάσεις, οι ξένοι αριστοκράτες έρχονταν ως νοικοκυραίοι απαιτώντας από τους Έλληνες να είναι υπηρέτες τους και οι Έλληνες έφτιαχναν ψεύτικες συγγένειες με κόντηδες για να ανέβουν κοινωνικά. Άλλωστε το Ρωμιάκι το λέει ξεκάθαρα κάθε φορά: «Κάτι μου θυμίζει εμένα αυτό!» Σε σας;
    Γεμάτο μηνύματα το έργο. Μα εκείνο το πρώτο με έβαλε σε σκέψεις πολλές, εκείνο που ο Καμπανέλλης θεώρησε κυρίαρχο για αυτό και το έβαλε στην αρχή, είναι ότι ο τόπος μας μοιάζει με τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του γιατί δεν μπορούσε να ανεχτεί ότι ίσως γίνονταν καλύτερα από αυτά. Αυτό κάνουμε μέχρι σήμερα. Οι παλιοί φοβούνται τους νέους, τους ιδεολόγους, τους οραματιστές, φοβούνται γιατί αυτοί μπορούν να γίνουν καλύτεροι από εκείνους και τους τρώνε, τους απομονώνουν τους διώχνουν. Σε μια χώρα που τίποτα δεν θα μας έλειπε αν την διαχειριζόμασταν σωστά, εμείς φτάσαμε να τρώμε τα παιδιά μας, σαν να ήμασταν νηστικοί.
   Μόνο αν καταλάβουμε σε τι φταίμε και εμείς οι ίδιοι και αναγνωρίσουμε τα λάθη του παρελθόντος θα καταφέρουμε να προχωρήσουμε μπροστά, αν σταματήσουμε να αγναντεύουμε συνεχώς τα αγάλματα των ηρώων προγόνων μας και κοιτάξουμε να αγωνιστούμε εμείς για το δικό μας μέλλον, χρησιμοποιώντας τα εφόδια που εκείνοι έχασαν  την ζωή τους για να τα έχουμε σήμερα εμείς.


        

          πηγές για τις πληροφορίες σχετικά με το έργο:
·        http://www.ntng.gr/ Η ιστοσελίδα του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος
·        Το πρόγραμμα της παράστασης
·        Το βίντεο είναι από το κανάλι  NTNGreece (του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος) στο http://www.youtube.com


Τσιακίρη Ειρήνη
25/8/2012


Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Τι σημαίνει τελικά Πολιτικό Κόστος;

       «Θα πάρω τα μέτρα και ας πέσω» ήταν ο τίτλος της κυριακάτικης Real News και με αυτήν του τη δήλωση ο πρωθυπουργός μας λέει ότι θα πάρει τα μέτρα που είναι να πάρει, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος, αδιαφορώντας δηλαδή για το αν θα συνεχίσει αν είναι ή για το αν θα ξαναγίνει πρωθυπουργός!
        Αυτό θα πει πολιτικό κόστος; Για μένα πολιτικό κόστος είναι αυτό που γίνεται έξω από τη Βουλή. Οι άνθρωποι που δεν έχουν δουλειά, που χάνουν τα σπίτια τους, που κοιμούνται στα παγκάκια, που δεν έχουν να φάνε, που μεταναστεύουν, που αυτοκτονούν.
        Πολιτικό κόστος είναι η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια, η τρομοκρατία, οι πυρκαγιές, οι ληστείες, οι δολοφονίες. Όχι το να θα ξαναγίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς. Αυτό μας απασχολεί πολύ λιγότερο από όσο φαντάζεται ή ελπίζει και σίγουρα πολύ λιγότερο από όσο εκείνον. Είναι εξασφαλισμένος και αυτός και τα παιδιά του μέχρι και τα τρισέγγονα του. Το όνειρο της ζωής του έγινε πραγματικότητα. Έκανε τα πάντα και το κατάφερε. Είναι πρωθυπουργός!
        Ας αναρωτηθεί ο κύριος Σαμαράς τι συνέπειες θα έχουν τα μέτρα του. Εκείνος έζησε το όνειρο του. Τόσοι νέοι που αποφοιτούν από τα Πανεπιστήμια, με μυαλό, γνώσεις, πτυχία, θα δουλέψουν, θα βρουν μια δουλειά για να ζήσουν, θα κάνουν αυτό που ονειρεύονται; Ή νομίζει ο πρωθυπουργός ότι όλοι εμείς που σπουδάζουμε, το κάνουμε από χόμπι και οι γονείς μας μάς έχουν εξασφαλίσει όπως εκείνος και οι όμοιοι του τα δικά τους παιδιά;
        Τα 11 δις που ψάχνει ο πρωθυπουργός ξέρει πολύ καλά που πρέπει να τα ψάξει. Αλλά έχει τη διάθεση να το κάνει; Το να κόβει μισθούς και συντάξεις είναι η εύκολη λύση. Δεν είναι όμως και η σωστή. Ας κοιτάξει ο κύριος Σαμαράς να πράξει όπως υποσχέθηκε προεκλογικά γιατί όσο περνάει ο καιρός θυμίζει όλο και περισσότερο τους προκατόχους του- και ας αφήσει τις πολύκροτες δηλώσεις που κανέναν δεν συγκινούν! Το αν θα ξαναεκλεχθεί ποσώς μας αφορά. Αλλά δεν είναι αυτό το -πολιτικό ή όχι- κόστος των πράξεων του… 


Τσιακίρη Ειρήνη
20/8/2012

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Μαυραγορίτες στην Ελλάδα του 2012

    Τον τελευταίο καιρό θα έχετε παρατηρήσει κάτι αντιαισθητικές  ταμπέλες που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνία και γράφουν «Αγορά Χρυσού-Κάντε το χρυσό σας μετρητά» και άλλα παρόμοια…  Οι «κύριοι» που αναρτούν αυτές τις ταμπέλες θεωρούν ότι ασκούν κάποιου είδους λειτούργημα, ότι βοηθούν τον κόσμο, είναι περήφανοι για αυτό που κάνουν; 
     Γιατί δεν γράφουν απλούστατα Τοκογλυφικό Γραφείο ή Μαύρη Αγορά; Γιατί περί αυτού πρόκειται. Περί μαύρης αγοράς. Όπως τότε, στην Κατοχή που κάποιοι μαυραγορίτες, εκμεταλλευόμενοι την φτώχεια, την ανέχεια και την απόγνωση του κόσμου έβγαλαν του κόσμου τα λεφτά, θεωρούσαν τους εαυτούς τους ικανούς επιχειρηματίες που εκμεταλλεύτηκαν τις συγκυρίες και ήταν περήφανοι για την επιτυχία τους και τα λεφτά που απέκτησαν, αδιάφοροι για το από πού προέρχονταν.
     Ακόμα και οι τοκογλύφοι και οι μαυραγορίτες της Κατοχής είχαν την τσίπα τουλάχιστον να μην διαφημίζονται, να κρύβουν τις δραστηριότητες τους πίσω από κάτι άλλο.  Σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Οι σημερινοί μαυραγορίτες όχι απλά δεν κρύβονται, διαφημίζονται κιόλας.
     Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να πουλάμε τα χρυσαφικά μας, τα χρυσά δόντια, τα ρολόγια, τα οικογενειακά κειμήλια για να ζήσουμε άλλη μια εβδομάδα. Πρέπει να χαιρόμαστε; Να πηγαίνουμε να δώσουμε πολύτιμα είδη και να το ξέρουν όλοι;
     Από τη σημερινή κατάσταση θα πλουτίσουν πολλοί. Και όταν και αν κάποτε βγούμε από αυτήν την κατάσταση θα δούμε πολλούς πλούσιους άνευ λόγου και αιτίας. Γιατί εκμεταλλεύτηκαν την δύσκολη συγκυρία προς το συμφέρον τους χωρίς να έχουν καν την ντροπή  και την ευαισθησία να είναι διακριτικοί. Η σημείωση στην ταμπέλα «Ερχόμαστε στο χώρο σας-κρυφά και διακριτικά» είναι καθαρή υποκρισία και τελικά η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Κακοί άνθρωποι δεν είμαστε αλλά πολλοί από τους μαυραγορίτες και τους δοσίλογους της Κατοχής δεν είχαν και πολύ καλό τέλος…



Τσιακίρη Ειρήνη
16/8/2012

Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Δεκαπενταύγουστος

          15 Αυγούστου και σήμερα και γιορτάζει η Παναγία μας και μαζί της όλη η Ελλάδα. Παναγία Σουμελά, Φανερωμένη, Ευαγγελίστρια, Κερά, Εκατονταπυλιανή, Αχειροποιήτου, Δέξια, όπως και αν την λένε, είναι μία και γιορτάζει σήμερα, την ημέρα της Κοιμήσεως της. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μια εκκλησία, ένα χωριό φέρει το όνομα της. Γεμάτη η χώρα μας από πανηγύρια. 
          Μαζί με την Παναγία, γιορτάζει όλη η Ελλάδα, κάθε σπιτικό. Ένας Παναγιώτης, μια  Παναγιώτα, μια Μαρία, μια Δέσποινα θα υπάρχει σε κάθε σπίτι και παρ΄όλη τη ζέστη του χωριού- ή και εξαιτίας της- βρίσκουμε ευκαιρία να ξεχυθούμε έξω, στις παραλίες, στα σπίτια, να ανάψουμε φούρνους και ψησταριές, να φάμε, να πιούμε, να βάλουμε φωτιά στις γραμμές του ΟΤΕ και να βρεθούμε κοντά στους αγαπημένους μας!
Δυστυχώς, η ελληνική ιστορία συνδέεται και με ένα δυσάρεστο γεγονός που έλαβε χώρα σε ένα από τα ωραιότερα νησιά μας πριν 72 χρόνια. Ο τορπιλισμός της Έλλης στο λιμάνι της Τήνου στις 15 Αυγούστου του 1940 από ιταλικό υποβρύχιο-όπως αποδείχτηκε αργότερα- σήμανε την αρχή των εξελίξεων που ακολούθησαν. Η πανηγυρική λειτουργία μετατρέπεται σε θρήνο καθώς το αντιτορπιλικό «Έλλη» βυθίζεται στο λιμάνι.

Η Ακρόπολις της 17ης Αυγούστου είχε το θέμα στην πρώτη της σελίδα:



Το βίντεο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από τη σειρά «Η Πρόβα του Νυφικού» που προβλήθηκε στον ΑΝΤ1 την τηλεοπτική σεζόν 1995-1996. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν εκείνη η μέρα για τους Έλληνες….



Ας μην ξεχνάμε λοιπόν πως η μέρα αυτή, εκτός από μέρα γιορτής και αργίας, είναι και μέρα μνήμης.
Και βέβαια ας ευχηθούμε στους εορτάζοντες μέσα από την καρδιά μας Χρόνια Πολλά με Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία, Χαρά, Γέλιο, Αρμονία και κάθε επαγγελματική και προσωπική Επιτυχία!! 


Τσιακίρη Ειρήνη
15/8/2012

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Γεννητούρια για το προσφιλές ζεύγος Χατζηνικολάου!!



                      
        Ευτυχισμένες στιγμές ζει σήμερα το ζεύγος Χατζηνικολάου αφού έφερε στον κόσμο την πρώτη του κόρη και το τρίτο συνολικά παιδί τους! Η «πριγκίπισσα» Χατζηνικολάου ήρθε στον κόσμο σήμερα το πρωί και οι ευχές άρχισαν να πέφτουν βροχή στον αγαπημένο μας δημοσιογράφο, μέσω του twitter, της ιστοσελίδας του enikos.gr αλλά και μέσω των εκπομπών που μεταδίδονται στο ραδιοφωνικό σταθμό Real fm. Ο δημοσιογράφος δεν προλάβαινε να απαντάει στις ευχές των φίλων του!
        Για την τρίτη εγκυμοσύνη της κυρίας Τσολακάκη μάθαμε από τον ίδιο τον Νίκο Χατζηνικολάου ένα χειμωνιάτικο πρωινό του Φλεβάρη, όταν ο δημοσιογράφος το ανακοίνωσε στην εκπομπή του, αφιερώνοντας της το τραγούδι «Να φυλάγεσαι» του Γιάννη και της Ελεωνόρας Ζουγανέλη. Τότε ο Νίκος Χατζηνικολάου εξέφρασε την ελπίδα να είναι κοριτσάκι αλλά και την υποψία ότι μετά από τρεις γιους δύσκολα θα κάνει κόρη! (σ.σ. ο Νίκος Χατζηνικολάου έχει και ένα μεγαλύτερο γιο από τον πρώτο του γάμο με την Έλενα Κατρίτση). Λίγο καιρό μετά, σε συνέντευξη του στην εκπομπή «Βράδυ» και στον Πέτρο Κωστόπουλο, ανακοίνωσε ότι πλέον υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες το μωρό να είναι κορίτσι, παρά τις αρχικές αμφιβολίες!
        Ο Νίκος Χατζηνικολάου δήλωνε ερωτευμένος με την κόρη του πολύ πριν τη γέννηση της και είχε δηλώσει ότι η κυρία Κρίστυ θα έπρεπε να εγκαταλείψει την συζυγική κρεβατοκάμαρα για χάρη της «άλλης». Φυσικά ο Χατζηνικολάου αστειευόταν αφού δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει πόσο ερωτευμένος είναι με τη σύζυγό του!
        Εμείς τους ευχόμαστε να τους ζήσει και να την καμαρώνουν μαζί κι ευτυχισμένοι για πολλά πολλά χρόνια! Σε όποιον από τους δύο και να μοιάσει θα είναι όμορφη, έξυπνη και επιτυχημένη, ας είναι επίσης καλότυχη, δυνατή και υγιής! Το σίγουρο είναι ότι τον μπαμπά της τον έχει ήδη τρελάνει!!!
Να σας ζήσει!!

Τσιακίρη Ειρήνη
11/8/2012

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Πάλι τα ίδια...

         Σχεδόν δυο μήνες μετά την "γέννα" της νέας κυβέρνησης, ξαναδιαβάζω αυτό που έγραψα τότε, ένα κείμενο γεμάτο ελπίδα ότι ναι, ίσως, μπορεί, αυτή η κυβέρνηση να τα καταφέρει. Τώρα που ο Αντωνάκης είναι περίπου πενήντα μέρες πρωθυπουργός και οι περιπέτειες της υγείας του είναι παρελθόν, φαίνεται να πάσχει από αμνησία… Και μάλιστα κολλητική!
         Οι υποσχέσεις για «υποχρεωτική επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου» μοιάζουν σαν να μην έγιναν ποτέ… Για να μην μιλήσουμε για τότε, πριν δυο χρονάκια πάνω κάτω που ήταν κάθετα αντίθετος με το μνημόνιο,  αυτό μοιάζει τόσο μακρινό όσο η εποχή της Σταχτοπούτας και της Χιονάτης! Τώρα ο πρωθυπουργός μας τα γυρνάει…
         Όπως σας είπα και στην αρχή, αυτή η αμνησία είναι κολλητική! Και ο πρώτος που «νόσησε» από αυτήν είναι ο κύριος Βενιζέλος, που το παίζει αντιμνημονιακός, κατά του Μεσοπρόθεσμου και των μειώσεων, δυσκολεύεται και αναγκάζεται να συμφωνήσει με τα νέα μέτρα…  Κύριε Βενιζέλο, εδώ Ελλάδα 2012: Και εσείς ψηφίσατε το μνημόνιο, και εσείς το μεσοπρόθεσμο, και εσείς κάνατε μειώσεις, κόψατε συντάξεις, μισθούς και παροχές! Υπουργός οικονομικών ήσασταν πριν λίγο καιρό, το ξεχάσατε;
         Σήμερα το ελληνικό κράτος συνεχίζει να εισπράττει φόρους χωρίς να παρέχει περίθαλψη, ασφάλεια, εκπαίδευση όπως αυτή που θα έπρεπε, όπως αυτή που αναλογεί σε αυτά που εισπράττει. Τότε γιατί φορολογεί; Δεν υποτίθεται ότι για αυτό φορολογεί; Για να μπορεί να παρέχει όσο πρέπει ένα σύγχρονο και σωστά οργανωμένο κράτος να παρέχει στους πολίτες του;
         Αν λοιπόν το κράτος δεν μπορεί να δώσει αυτά που πρέπει, ας σταματήσει να κάνει κρατήσεις. Ας δώσει ολόκληρο το μισθό και ο κάθε πολίτης να αναζητήσει λύσεις στον ιδιωτικό τομέα, όπως νομίζει. Όχι όμως να γίνονται κρατήσεις π.χ. για την περίθαλψη και ταυτόχρονα όταν πηγαίνουμε στον γιατρό να πρέπει να πληρώνουμε την επίσκεψη! Τότε προς τι οι κρατήσεις;
         Ακούτε κύριοι εκεί πάνω που το μόνο που αφήνει ανέγγιχτο η αμνησία σας είναι τα κύτταρα που αφορούν το γέμισμα της δικής σας τσέπης και το βόλεμα του δικού σας παιδιού; 

         Δεν είστε για αυτό εκεί πάνω. Είστε εκεί γιατί δυστυχώς για άλλη μια φορά αργήσαμε να ξυπνήσουμε, γιατί μια μερίδα του πληθυσμού, αρνούμενη να διδαχτεί από τα λάθη της, σας πίστεψε και σας ξανάστειλε εκεί πάνω. Και αυτή η ίδια μερίδα σήμερα γκρινιάζει και θα συνεχίσει να γκρινιάζει το πρωί στο λεωφορείο ότι τους κόψατε τις συντάξεις, ότι τους στερείτε χρήματα που δικαιούνται από τη δουλειά τους, χρήματα που έβαζαν στην άκρη για τώρα. Γιατί αυτό κάνετε.
         Αλλά γιατί σας ψήφισαν τελικά; Γιατί φοβήθηκαν . Τώρα πάντως που σας ψήφισαν, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, χωρίς φόβο, σωστά;
         Ε, τουλάχιστον, αφού είστε εκεί, κάντε κάτι καλό για τον κόσμο. Και δείτε το και αλλιώς αν θέλετε. Αφού μόνο οι εντυπώσεις και η υστεροφημία σας σάς ενδιαφέρει, κάντε το από εγωισμό, για εσάς. Έτσι, για να μας αποδείξετε ότι τσάμπα σας κατηγορούμε. Για να γίνετε αγαπητοί, δημοφιλείς, για να κερδίσετε ψήφους. Στο σημείο που έχουμε φτάσει τώρα θα το χαρούμε. Και θα προσπαθήσουμε να αγνοήσουμε τα κίνητρα σας. Πάντως κάντε το. Τώρα.


Τσιακίρη Ειρήνη
8/8/2012

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Νεύρα εν όψει…!

       Είναι κάποιες μέρες που ξυπνάς το πρωί και δεν θέλεις να κάνεις τίποτα. Τίποτα εκτός από το να κάθεσαι και να κοιτάς το ταβάνι, να είσαι κουκουλωμένος κάτω από το πάπλωμα, να μετράς τα πλακάκια του πατώματος ή να δεις 100 επεισόδια της πιο παλιάς αγαπημένης σου ελληνικής σειράς στην τηλεόραση. Και όταν αυτή η μέρα φτάσει στο τέλος της συνειδητοποιείς ότι δεν έκανες τίποτα από όλα αυτά αλλά ούτε και τίποτα άλλο πιο δημιουργικό από αυτό. Απλά, έχασες το χρόνο σου μαλώνοντας με τους γύρω σου και πια δεν θυμάσαι ούτε καν το γιατί. 
      Τότε, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κλειστείς κάπου και να γράψεις ή να ζωγραφίσεις η να τραγουδήσεις όλα σου τα νεύρα. Και μετά να τα πετάξεις στα σκουπίδια και να χαμογελάσεις. Και την επόμενη φορά που θα είσαι έτοιμη να πεις πράγματα που λίγο αργότερα δεν θα θυμάσαι ή θα μετανιώνεις που τα είπες, ραψ’το. Κλείσου σε ένα δωμάτιο και ηρέμησε. Πέτα τα όλα κάτω(όχι τα εύθραυστα, κρίμα είναι!) και βάλε τα ξανά στη θέση τους. Ή βάλε τα ακουστικά στο τέρμα και τραγούδα. Και όλα θα πάνε καλά.
      Η μέρα θα περάσει και θα έρθει η νύχτα. Όταν ξυπνήσεις το πρωί, ετοιμάσου να κάνεις όσα δεν έκανες την προηγούμενη μέρα… Τελικά, πόσα πλακάκια χρειάστηκε ο μάστορας για να ντύσει το πάτωμα, έμαθες;


Τσιακίρη Ειρήνη
4/8/2012