Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

Νέα συνεργασία!

Λένε πως τους φίλους τους διαλέγεις ενώ τους συγγενείς τους ανέχεσαι, γιατί απλά σου τυχαίνουν…
Υπάρχουν οι κοντινοί συγγενείς, που τους συναναστρέφεσαι συχνότατα, όσο βέβαια το επιτρέπουν η καθημερινότητα και πολλές φορές και η απόσταση, που πολλές φορές κρατά τα αγαπημένα μας πρόσωπα μακριά μας! (Μανούλα, μπαμπάκα, μου λείπετε!)
Υπάρχουν και οι άλλοι, οι μακρινοί συγγενείς που χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες. Είναι εκείνοι που θα μπορούσες και να τους συναναστρέφεσαι πιο συχνά αλλά ποτέ δεν τυχαίνει… Είναι οι άλλοι, που τους συναντάς σε κοινωνικές εκδηλώσεις (γάμους, βαφτίσεις, κηδείες, γιορτές), κάνεις την καρδιά σου πέτρα, αναρωτιέσαι που το βρήκες τέτοιο σόι, τους ανέχεσαι για ένα δίωρο επαναλαμβάνοντας από μέσα σου τη φράση «Τους συγγενείς δεν τους διαλέγουμε, μας τυχαίνουν» και μετά τους ξεχνάς και ζεις ευτυχισμένη, χωρίς την παρουσία τους μέχρι την επόμενη ανάλογη εκδήλωση.
Και υπάρχουν και οι άλλοι, εκείνοι που κοντινοί ή μακρινοί, δεν έχει σημασία, τους έχεις επιλέξει και εντάξει στην καθημερινότητα σου, απολαμβάνεις την παρέα τους και την επιδιώκεις, οπότε μάλλον πλέον ανάγονται στην κατηγορία «συγγενείς-φίλοι», ακριβώς γιατί έχεις επιλέξει το να κάνεις παρέα μαζί τους.
Είναι υπέροχη η αίσθηση ότι ναι, μέσα σε όλο εκείνο το «γενεαλογικό δέντρο» στο οποίο φύτρωσες, υπάρχουν καρποί σε μακρινά κλαδιά, που μέχρι πρόσφατα δεν ήξερες καν την ύπαρξη τους κι όμως, σου μοιάζουν τόσο πολύ και τώρα που τους γνώρισες δεν θα τους ξαναχάσεις στο χάος αυτό.
Είναι υπέροχη και η αίσθηση ότι μέσα σε ένα πλήθος ανθρώπων με τους οποίους συγγενεύεις αλλά αναρωτιέσαι πως μπορεί να συμβαίνει αυτό, υπάρχουν και εκείνοι οι λίγοι με τους οποίους συνεννοείσαι κιόλας και λες «οκ, ναι, υπάρχει σωτηρία και κάποια επιπλέον απόδειξη ότι ανήκω κι εγώ στο συγγενολόι αυτό».

Και κάπως έτσι, ξεκινήσαμε πρόσφατα, μια νέα συνεργασία, εμείς που θέλουμε να αποκαλούμαστε, και προς το παρόν, αυτό-αποκαλούμαστε «συγγραφείς» του σογιού, εγώ και η θεία μου η Βαγγελίτσα, και είπαμε να οργανώσουμε μια ιστοσελίδα και στη συνέχεια ένα e-book για νέες μαμάδες… Βασικά εκείνη, η φοβερή μαμά, θεία, μαγείρισσα, βρεφονηπιοκόμος, συγγραφέας ανέλαβε να μεταδώσει τις πάμπολλες γνώσεις της και τις υπέροχες ιστορίες της και εγώ με ενθουσιασμό ανέλαβα να τη βοηθήσω… Κάποτε βέβαια θα γίνουμε φοβερό συγγραφικό δίδυμο και το Τσιακιρέικο θα είναι περήφανο και για τις δυο μας!!

Επισκεφθείτε λοιπόν την ιστοσελίδα www.kathe-mera-mama.gr, για συμβουλές, ιδέες, κατασκευές και ιστορίες και μείνετε συντονισμένοι, τα καλύτερα έρχονται!!!

Εν’ όψει μάλιστα της νέας συνεργασίας, κατάφερα και εγώ να βρω τα κλειδιά του έρμου του blog (είχα ξεχάσει που ήταν, μετά τα βρήκα, σε μια τσέπη ενός παλτό, στην αρχή είπα μπας και ήταν κανά εκατομμύριο ξεχασμένο το εύρημα μου, αλλά όχι, ήταν απλά αυτά τα κλειδιά...)! Καιρός για νέα κείμενα λοιπόν!


Υ.Γ. Το κείμενο αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο και στην ξαδέρφη μου, τη Μαντώ! 

Υ.Γ. Και επειδή είπα ότι τους φίλους τους διαλέγουμε, δεν θα μπορούσα να μην το αφιερώσω στην φίλη μου και πλέον αδερφή μου, τη Θεανώ! Καλέ, μπείτε και στο δικό της blog, τα λέει φοβερά: http://nanouka93.blogspot.gr