Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2016

It’s the most wonderful time of the year…

Μια εποχή με στολισμένες πλατείες, φωτισμένους δρόμους, γιορτινά τραπέζια, ευχές, χαμόγελα, φιλιά, αγκαλιές… Μια περίοδος εορταστική, εκεί στο τέλος της χρονιάς, ευκαιρία χαλάρωσης, ξεκούρασης (τουλάχιστον όταν δεν πέφτουν οι αργίες εντός Σαββατοκύριακου αλλά εν πάση περιπτώσει), ανασκόπησης, μεγάλων αποφάσεων και κλισέ κειμένων…
Και τι ανασκόπηση να κάνεις σε ένα έτος που επιβεβαίωσε και με το παραπάνω την προκατάληψη περί γρουσούζικων δίσεκτων χρόνων ; Τι να πεις για μια χρονιά που πήρε σβάρνα πράγματα και δεδομένα, που φεύγει παίρνοντας ανθρώπους δικούς μας και όχι, μα σίγουρα αφήνοντας μια γεύση που γλυκόπικρη δε τη λες, μιας και η γλύκα της χάνεται κάπου στην πίκρα της και ελάχιστα την νιώθεις;  Να μιλήσεις για ανθρώπους που αποφάσισαν ότι δεν σε θέλουν πια στη ζωή τους και σε έβγαλαν από αυτήν με τρόπο που καθόλου δεν άρμοζε στα όσα είχατε περάσει; Για εκείνους που, αν και αργά το κατάλαβες, έβγαλες από τη ζωή σου γιατί και πολύ παραπάνω τους κράτησες; Για εκείνους που «έφυγαν» στα καλά καθούμενα και εσύ νομίζεις πώς είναι ακόμα εδώ και δε χωράει το μυαλό ότι δεν είναι;
Ή μήπως για εκείνους που θαλασσοπνίγονται αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο με αμφίβολο αποτέλεσμα, αν τελικά καταφέρουν να πατήσουν στεριά; Για όσους μεταναστεύουν αναζητώντας εργασία κάπου αλλού, γιατί βαρέθηκαν να περιμένουν δυο χρόνια τώρα μια ελπίδα που φαίνεται να έχασε το δρόμο; Για έναν κόσμο που δείχνει να ξεχνάει την ιστορία του και κάνει λες προσπάθειες να επαναλάβει τα πλέον δυσάρεστα κομμάτια της;

Και αν ήρθαν οι φετινές γιορτές και στα 23 νιώθεις ότι δεν είναι ίδια τα Χριστούγεννα αν δεν είσαι παιδί, κάνεις κάτι λάθος; Κι αν δεν θες να βγεις και να γλεντήσεις και να ξεφαντώσεις αλλά να περάσεις λίγο χρόνο με αγαπημένους συγγενείς – μιας και η οικογένεια είναι χιλιόμετρα μακριά – να διαβάσεις, να δεις εορταστικά επεισόδια παλιών ελληνικών σειρών – εκείνα που όλοι τραγουδάνε παρέα με την Δέσποινα Βανδή 20 χρόνια νεότερη και  εύχονται «Ευτυχισμένο το 1994» και τόσο αστείο ακούγεται σήμερα – και να κοιμηθείς, πάει κάτι στραβά με την περίπτωση σου; Και αν τα λαμπάκια δεν μοιάζουν τόσο φωτεινά και τα στολίδια όχι τόσο λαμπερά και τα τραγούδια φαντάζουν κάπως μελαγχολικά και κάτι σαν να λείπει, φταις εσύ;
Όμως έχει και αυτή, η… blue πλευρά των εορτών και των ανασκοπήσεων, τα θετικά της… Ίσως γιατί καταλαβαίνεις ποια πράγματα έχουν όντως σημασία και ποιοι άνθρωποι όντως αξίζουν να είναι στη ζωή σου – ξέρουν πολλοί καλά ποιοι είναι και τους ευχαριστώ… Ίσως και γιατί, μέσα από αυτήν την διάθεση, έρχεται η «επιφοίτηση» και ξες τι να ευχηθείς…
Απεριόριστη Υγεία, μπόλικη Αγάπη, πολλή Ευτυχία, κάμποσα Γέλια, περισσότερα Χαμόγελα, λίγη Τύχη, την απαραίτητη Υπομονή, το χρειαζούμενο Θράσος, οπωσδήποτε Ελπίδα και Αισιοδοξία και εκείνους τους ξεχωριστούς Ανθρώπους που αξίζουν και θέλουμε στη ζωή μας… Κανένα «κάτι» να μη μας λείπει και τα καλύτερα έρχονται!
Καλές Γιορτές σε εσάς και τις οικογένειες σας και ένα Ευτυχισμένο 2017!!





Ειρήνη Τσιακίρη
25/12/2016




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου