Πέρασαν δυο μέρες από
την θεαματική-με τη χειρότερη έννοια-ψήφιση των νέων μέτρων, για να πάρουμε τη
δόση που θα μας… σώσει και τελικά, τι έκπληξη, δεν μας την δίνουν!! Τότε προς τι
τα μέτρα κύριοι; Αλλά δεν φταίτε εσείς, όόόχι, τα δικά μας τα καμάρια φταίνε!
Λοιπόν, εσείς «καμάρια» μας, τι
κάνετε; Δεν βλέπετε; Δεν ακούτε; Δεν
μιλάτε; Οι αυτοκτονίες είναι καθημερινό φαινόμενο και φτάσαμε να τις…
συνηθίζουμε! Και εσείς σφυρίζετε αδιάφορα;
Κάτι άλλο τώρα. Με την απειλή-ούτε καν με την πραγματοποίηση- μιας και μοναδικής στάσης εργασίας οι υπάλληλοι της Βουλής πέτυχαν αυτό για το οποίο όλοι εμείς οι υπόλοιποι αγωνιζόμαστε μέρες, βδομάδες, μήνες τώρα: Να μην ψηφιστεί η διάταξη του νομοσχεδίου που αφορά τις δικές τους περικοπές. Σαν να λέμε ότι όλοι όσοι διαμαρτυρόμαστε έξω είμαστε κορόιδα. Γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί μας, γιατί κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, γιατί κανέναν δεν ενδιαφέρουν οι απεργίες των δασκάλων, των καθαριστών, των υπαλλήλων, οι ανάγκες των συνταξιούχων, των φοιτητών , των άνεργων. Τι νομίζετε κύριοι υπάλληλοι της Βουλής; Ότι εσείς έχετε μεγαλύτερη ανάγκη από έναν νέο υπάλληλο που παίρνει 500€ μετά από έξι χρόνια σπουδών, για έναν δάσκαλο σε ένα ορεινό χωριό που πληρώνει μέχρι και το χαρτί του φωτοτυπικού από τον μισθό του, από μια εργαζόμενη ανασφάλιστη μητέρα και από έναν άνεργο πατέρα δύο παιδιών; Τι παραπάνω έχετε εσείς από εμάς; Α, ξέχασα. Μερικές παραπάνω γνωριμίες.
Συνεχίζω. Κύριοι εκπρόσωποι της δημοκρατίας μας, θυμάστε καθόλου κάποια από τα χαρακτηριστικά του πολιτεύματος που εκπροσωπείτε; Η ελευθερία λόγου, η ελευθερία έκφρασης της γνώμης μας είναι κάποια από αυτά. Οι βουλευτές υποτίθεται ότι έχουν εκλεγεί για να εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού που τους ψήφισε και να αποφασίζουν κατά συνείδηση. Και εσείς κύριε Σαμαρά και εσείς κύριε Βενιζέλο σπεύσατε αμέσως, σε μερικά λεπτά, πάει η γραφειοκρατία, εξαφανίστηκε ως δια μαγείας, να διαγράψετε όσους τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετική άποψη από τη δική σας! Πόσο δημοκρατικό! Τουλάχιστον αυτοί θα ξέρουν ότι εκφράστηκαν ελεύθερα. Πραγματικά γελοίοι και αξιοθρήνητοι είναι οι «παρούσες» και οι «παρόντες» που φοβήθηκαν να πουν τη γνώμη τους μην τυχόν και υποστούν δυσάρεστες συνέπειες. Αλλά δεν τις γλίτωσαν. Τι θα πει Παρών κύριε; Δεν σε φωνάξανε να δουν αν ακούς! Να ψηφίσεις σε φωνάζουν, να πεις τη γνώμη σου; Γνώμη δεν έχεις;
Λοιπόν κύριοι, το φτηνό χιούμορ και οι φτηνές ατάκες δεν πιάνουν σε μας. Μεταξύ σας ίσως το διασκεδάζετε αλλά δεν σας στέλνουμε εκεί για να γελάτε. Χρησιμοποιείστε την ρητορική σας ικανότητα και τα επιχειρήματα σας εκεί που πρέπει, εκεί που χρειάζεται, εκεί που ίσως σας πιστεύουν ακόμα. Υποτιμάτε την εμπιστοσύνη μας, υποτιμάτε την νοημοσύνη μας, τώρα υποτιμάτε και το χιούμορ μας και δείχνετε τουλάχιστον γελοίοι, χωρίς καμιά αίσθηση σοβαρότητας, ευθύνης, αστείου.
Θα σας πω αυτό για το τέλος. Πριν από καιρό, κάποιος, ε δεν θυμάμαι τώρα ποιος και δεν έχει και τόση σημασία, άλλωστε όλοι ίδιοι είστε, είχε πει εκείνη την περίφημη ατάκα: Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. (Νομίζω ότι ήταν εκείνος που τα κατάφερε περίφημα στη χώρα του και για να τον τιμήσουν τον κάλεσαν σε σεμινάριο σε αμερικάνικο Πανεπιστήμιο για να διδάξει και άλλους πώς να τα καταφέρνουν εξίσου περίφημα.) Λοιπόν κύριοι… πολιτικοί ταγοί μας, πάρτε αυτή τη φράση, κάντε την αφίσα στα γραφεία σας, επιφάνεια εργασίας στους υπολογιστές σας, φόντο στα κινητά σας, πείτε την στον καθρέφτη, βάλτε την ήχο κλήσης και ξυπνητήρι, κάντε την γαργάρα τρεις φορές την μέρα, πάντως εμπεδώστε την. Για σας είναι. Εσείς αν δεν αλλάξετε νοοτροπία, τακτική και μυαλά θα «βουλιάξετε». Εμείς θα τα καταφέρουμε και θα είμαστε εδώ. Άλλωστε, το έχει αποδείξει και η ιστορία. Πολιτικά πρόσωπα μπορεί να χάθηκαν. Λαοί όμως όχι.
Κάτι άλλο τώρα. Με την απειλή-ούτε καν με την πραγματοποίηση- μιας και μοναδικής στάσης εργασίας οι υπάλληλοι της Βουλής πέτυχαν αυτό για το οποίο όλοι εμείς οι υπόλοιποι αγωνιζόμαστε μέρες, βδομάδες, μήνες τώρα: Να μην ψηφιστεί η διάταξη του νομοσχεδίου που αφορά τις δικές τους περικοπές. Σαν να λέμε ότι όλοι όσοι διαμαρτυρόμαστε έξω είμαστε κορόιδα. Γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί μας, γιατί κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, γιατί κανέναν δεν ενδιαφέρουν οι απεργίες των δασκάλων, των καθαριστών, των υπαλλήλων, οι ανάγκες των συνταξιούχων, των φοιτητών , των άνεργων. Τι νομίζετε κύριοι υπάλληλοι της Βουλής; Ότι εσείς έχετε μεγαλύτερη ανάγκη από έναν νέο υπάλληλο που παίρνει 500€ μετά από έξι χρόνια σπουδών, για έναν δάσκαλο σε ένα ορεινό χωριό που πληρώνει μέχρι και το χαρτί του φωτοτυπικού από τον μισθό του, από μια εργαζόμενη ανασφάλιστη μητέρα και από έναν άνεργο πατέρα δύο παιδιών; Τι παραπάνω έχετε εσείς από εμάς; Α, ξέχασα. Μερικές παραπάνω γνωριμίες.
Συνεχίζω. Κύριοι εκπρόσωποι της δημοκρατίας μας, θυμάστε καθόλου κάποια από τα χαρακτηριστικά του πολιτεύματος που εκπροσωπείτε; Η ελευθερία λόγου, η ελευθερία έκφρασης της γνώμης μας είναι κάποια από αυτά. Οι βουλευτές υποτίθεται ότι έχουν εκλεγεί για να εκπροσωπούν τα συμφέροντα του λαού που τους ψήφισε και να αποφασίζουν κατά συνείδηση. Και εσείς κύριε Σαμαρά και εσείς κύριε Βενιζέλο σπεύσατε αμέσως, σε μερικά λεπτά, πάει η γραφειοκρατία, εξαφανίστηκε ως δια μαγείας, να διαγράψετε όσους τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετική άποψη από τη δική σας! Πόσο δημοκρατικό! Τουλάχιστον αυτοί θα ξέρουν ότι εκφράστηκαν ελεύθερα. Πραγματικά γελοίοι και αξιοθρήνητοι είναι οι «παρούσες» και οι «παρόντες» που φοβήθηκαν να πουν τη γνώμη τους μην τυχόν και υποστούν δυσάρεστες συνέπειες. Αλλά δεν τις γλίτωσαν. Τι θα πει Παρών κύριε; Δεν σε φωνάξανε να δουν αν ακούς! Να ψηφίσεις σε φωνάζουν, να πεις τη γνώμη σου; Γνώμη δεν έχεις;
Λοιπόν κύριοι, το φτηνό χιούμορ και οι φτηνές ατάκες δεν πιάνουν σε μας. Μεταξύ σας ίσως το διασκεδάζετε αλλά δεν σας στέλνουμε εκεί για να γελάτε. Χρησιμοποιείστε την ρητορική σας ικανότητα και τα επιχειρήματα σας εκεί που πρέπει, εκεί που χρειάζεται, εκεί που ίσως σας πιστεύουν ακόμα. Υποτιμάτε την εμπιστοσύνη μας, υποτιμάτε την νοημοσύνη μας, τώρα υποτιμάτε και το χιούμορ μας και δείχνετε τουλάχιστον γελοίοι, χωρίς καμιά αίσθηση σοβαρότητας, ευθύνης, αστείου.
Θα σας πω αυτό για το τέλος. Πριν από καιρό, κάποιος, ε δεν θυμάμαι τώρα ποιος και δεν έχει και τόση σημασία, άλλωστε όλοι ίδιοι είστε, είχε πει εκείνη την περίφημη ατάκα: Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. (Νομίζω ότι ήταν εκείνος που τα κατάφερε περίφημα στη χώρα του και για να τον τιμήσουν τον κάλεσαν σε σεμινάριο σε αμερικάνικο Πανεπιστήμιο για να διδάξει και άλλους πώς να τα καταφέρνουν εξίσου περίφημα.) Λοιπόν κύριοι… πολιτικοί ταγοί μας, πάρτε αυτή τη φράση, κάντε την αφίσα στα γραφεία σας, επιφάνεια εργασίας στους υπολογιστές σας, φόντο στα κινητά σας, πείτε την στον καθρέφτη, βάλτε την ήχο κλήσης και ξυπνητήρι, κάντε την γαργάρα τρεις φορές την μέρα, πάντως εμπεδώστε την. Για σας είναι. Εσείς αν δεν αλλάξετε νοοτροπία, τακτική και μυαλά θα «βουλιάξετε». Εμείς θα τα καταφέρουμε και θα είμαστε εδώ. Άλλωστε, το έχει αποδείξει και η ιστορία. Πολιτικά πρόσωπα μπορεί να χάθηκαν. Λαοί όμως όχι.
Τσιακίρη Ειρήνη
9/11/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου