Εσείς από πού είστε;;;

         Λοιπόν, σήμερα θα εξηγήσω μερικά βασικά πράγματα. Όπως θα έχετε καταλάβει είμαι φοιτήτρια, δευτεροετής, σε μια πάρα πολύ ωραία σχολή. 

          Όπως θα ξέρετε, η πιο συνηθισμένη ερώτηση μεταξύ φοιτητών όταν γνωρίζονται είναι η εξής: «Από πού είσαι;» Είτε από ενδιαφέρον είτε από ευγένεια, θα την κάνεις αυτήν την ερώτηση. Και ο άλλος θα πει μια πόλη, ένα χωριό κάπου στον χάρτη, μακριά, κοντά, στο βουνό ή στην πεδιάδα, δεν έχει σημασία. Ε εγώ είχα ένα θέμα μ’ αυτήν την ερώτηση. Βασικά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν είχα θέμα με την ερώτηση. Με την απάντηση είχα. Την απάντηση που εγώ έπρεπε να δώσω. Και θα σας εξηγήσω γιατί.
          Εγώ γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη από γονείς Θεσσαλονικείς. (με καταγωγή από Σέρρες και κάτι λίγο από την Πόλη αλλά αυτό πάει πολύ μακριά και δεν μας ενδιαφέρει). Είμαι λοιπόν Θεσσαλονικιά. Καλά μέχρι εδώ.
          Όταν εγώ ήμουν 3μιση χρονών η μαμά μου, καθηγήτρια Αγγλικών στο επάγγελμα, διορίζεται σε ένα σχολείο στο Ηράκλειο, με την ελπίδα ότι αυτό θα είναι προσωρινό και θα επιστρέψουμε στα πάτρια εδάφη. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ και μετά από μερικά χρόνια χτίσαμε σπίτι και εγκατασταθήκαμε μόνιμα σε μια κωμόπολη έξω από το Ηράκλειο-τις Αρχάνες αν τις ξέρετε!
          Εγώ εκεί πήγα σχολείο, από εκεί αποφοίτησα και κατάφερα να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη ως φοιτήτρια πλέον-όνειρο ζωής.
          Μπορεί να μεγάλωσα εκεί αλλά πάντα θεωρούσα την Θεσσαλονίκη πατρίδα μου. Άκουγα τις ιστορίες για την όμορφη πόλη από τους γονείς μου, άκουγα τα ρεμπέτικα της, έτρωγα τα φαγητά που θα έτρωγα και εδώ, ερχόμουν διακοπές, μεγάλωσα και έλεγα ότι είμαι Θεσσαλονικιά.
          Όταν οι συμφοιτητές μου άρχισαν να με ρωτάνε από πού είμαι, στην αρχή έλεγα συνοπτικά την παραπάνω ιστορία. Κάποτε όμως καταντάει κουραστικό. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να πω ούτε ότι είμαι Κρητικιά-δεν είμαι, αγαπάω τον τόπο που μεγάλωσα, έχω πολλούς φίλους και πολλούς ανθρώπους που αγαπάω εκεί, το πατρικό μου είναι εκεί αλλά δεν είμαι Κρητικιά. Οι γονείς μου είναι Θεσσαλονικείς- και ας μιλάει Κρητικά ο μπαμπάς μου, απλά γυρνάει γρήγορα η γλώσσα του, αν έρθει για ένα μήνα Θεσσαλονίκη θα σας πω εγώ- και όλοι μου οι συγγενείς είναι εδώ πάνω.  Δεν γινόταν όμως και να λέω απλά ότι είμαι Θεσσαλονικιά σαν να μην έλειψα ποτέ από ‘δω γιατί αυτό δεν είναι αλήθεια.
          Τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι τόσο άσχημο να θεωρείς μέρος της ζωής σου δύο από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας- και σε μια δύσκολη στιγμή θα έχεις πάντα κάπου να καταφύγεις. Απλά όσοι με ρωτούν από πού είμαι ας κάνουν λίγη υπομονή. Γιατί πάντα θα λέω την αλήθεια είτε στην συνοπτική είτε στην εκτενή μορφή της!!

Τσιακίρη Ειρήνη

24/10/2012