Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Στας Αθήνας....


  Γεια σας, γεια σας! Λοιπόν, για να εξηγούμαστε από την αρχή, εσάς τους φίλους μου τους Αθηναίους πολύ σας συμπαθώ και το ξέρετε. Το λέω για να μην παρεξηγηθείτε παρακάτω. 

    Πέρασα λοιπόν ένα όμορφο τριήμερο στας Αθήνας με όμορφη παρέα και πολύ γέλιο. Αλλά… 

    Κοιτάξτε να δείτε. Έχουμε μία μικρή διαφορά γλώσσας. Συννεννόησης. Και ναι, θα θίξω ένα κλασσικό θέμα. 

  Εκείνο το πράγμα που είναι ένα μακρύ μυτερό ξυλάκι και περνάμε σε αυτό κομματάκια κρέας και το ψήνουμε στα κάρβουνα και το τρώμε και γλείφουμε και τα δάχτυλα μας ονομάζεται ΣΟΥΒΛΑΚΙ !!! Ναι;;;; Γιατί με αυτό ΣΟΥΒΛΙΖΟΥΜΕ το κρέας για να το περάσουμε στο ξύλο. 
  Το άλλο πάλι, που είναι πλαστικό, μοιάζει με σωλήνα και βγαίνει σε πολλά χρώματα και το χρησιμοποιούμε για να πίνουμε καφέ, χυμό και τα συναφή το λέμε ΚΑΛΑΜΑΚΙ. Και δεν τρώγεται γιατί ακριβώς είναι πλαστικό!!! Εντάξει;;;;
   Μάλιστα, το καλαμάκι, σε ορισμένα μέρη το λένε και πορφάν, αυτό δηλαδή που ρουφάν!!!  Στο κάτω κάτω δεν έχω ακούσει και κανέναν σας να λέει «Εμείς το Πάσχα καλαμακώσαμε το αρνί», όλοι «σουβλίσαμε» λέτε!
  Και μόλις θίξουμε εμείς το καυτό αυτό ζήτημα, αρχίζετε το παραμύθι με την μπουγάτσα. Και «όλα μπουγάτσα τα λένε οι Θεσσαλονικείς» κλπ κλπ. Η μπουγάτσα δεν είναι γλυκό, είναι φύλλο. Υπάρχει μπουγάτσα με κρέμα, που είναι γλυκιά, με τυρί, με κιμά, με σπανάκι. Άλλο πράγμα είναι η μπουγάτσα με τυρί και άλλο πράγμα είναι η τυρόπιτα και η διαφορά τους είναι στο φύλλο! Το λύσαμε και αυτό; 

   Γέλασα τόσο πολύ όταν μέσα στο αστικό, μετά από κάμποσα με και σε και τη λέξη Θεσσαλονίκη, δυο συνεπιβάτιδες άρχισαν αμέσως να συζητάνε για τον Τερκενλή και τα τσουρέκια του!!! 
    Ωραία η Αθήνα, τουλάχιστον αυτή που είδα εγώ!
   Λάτρεψα την Πλάκα. Ένα μέρος βγαλμένο από παραμύθι, από άλλη εποχή. Τόσο κοντά στο κέντρο, κάτω από την σκιά της Ακρόπολης, κι όμως μοιάζει σαν να έφτασες εκεί με χρονομηχανή. Στενάκια, όμορφα σπίτια, λουλούδια, γελαστοί άνθρωποι, ατμόσφαιρα σαν από παραμύθι… Και να ακούς συνέχεια στο γραμμόφωνο του νου σου εκείνο το παλιό τραγούδι: Στης Πλάκας τις ανηφοριές/που βγαίνουν οι κληματαριές… Και παρακάτω: Και το ξέρει η ανθρωπότης/πως κι ο Θεός είναι Πλακιώτης… 

      

   Να ένα μέρος που δεν αλλοιώθηκε από τα καυσαέρια και την τσιμεντοποίηση που έφτασαν στην Αθήνα να δείχνει τόσο άσχημη σε πολλά μέρη… 
   Το μετρό πολύ ωραίο μα πολύ ωραίο όμως! Αλλά, όπως και να το κάνουμε, το μετρό της Θεσσαλονίκης πραγματικά δεν υπάρχει!!! Στην κυριολεξία όμως!! (Εντάξει, κλεμμένο το αστείο αλλά πετυχημένο, να τα λέμε αυτά!) Ε, μια και εμείς εδώ δεν θα δούμε ποτέ το δικό μας, χαιρόμαστε το δικό σας. 
  Να πω ακόμα ότι μάλλον η παρέλαση θεσμοθετήθηκε ως γεγονός ιδιωτικής προβολής, σαν επίσημη πρεμιέρα παράστασης ένα πράγμα, και δεν το καταλάβαμε. Φρούριο το σύνταγμα. Αν ήσασταν τόσο σίγουροι πως ότι κάνετε το κάνετε για το καλό μας, τότε γιατί φοβάστε τον κόσμο, κύριοι;;;

  Και τέλος, μια απορία. Γιατί οι τράπεζες όταν κερδίζουν δεν μοιράζουν στους καταθέτες τα κέρδη τους αλλά όταν χάνουν πρέπει οι καταθέτες να πληρώσουν την ζημιά;;;

  Να είστε καλά!

Τσιακίρη Ειρήνη
27/3/2013

1 σχόλιο: